sobalı ev

sobanın önüne minder serip yatıp poponu ısıtmak dünyanın en zevkli işlerinden biridir

şimdi ki nesile üzülüyorum,sobaya gidip elini yakamayacak.

gece yattığında tavana yansıyan alevleri izleyerek uyuyabileceğin muhteşem ev.

şu an memleketteyim ve doğalgaz gelmediği için sobalı evdeyiz, bu durumdan ziyadesiyle de memnunum. gece saat 4, dışarısı buz gibi ama evin için o kadar sıcak ki atlette oturuyorum evde, terliyorum ve camı kapıyı acmama ragmen ceryan yapsın diye hala sogumadı oda. allahın bir lütfu olarak: sobalı ev

kaloriferliler anlamaz

bu sene de soba kullanıyoruz. zaten burada başka bir alternatif olduğu da söylenemez. bu şekilde mutluyum be sözlük. he fırsatta kaçıp buraya gelmeyi düşünüyorum bir gün gidersem

mandalina kokan evdir. ama zahmetlidir. kovayı çöpe dökmek,çöpe düşen ızgarayı çöpten almak külün tozundan kaçmak,tekrar kömürlüğe gidip kovayı odun kömürle doldurmak, 3.kata kovayı çıkarmak,sobaya geri koyduğun kovanın tutuşmaması evin içinin is dolması,soba tutuşana dek başında beklemek işkencedir. keyifli hiç bir yanı yoktur. bu işkenceyi yaşamış insanda soba nostalji aman ısınıyoduk edebiyatı yapmasın bariz rezillikti.

benim bi sobam vardı demirdöküm. her pazar gecesi paça söylerdik. dayım, ben, kuzenim. biz hep üç kişiydik. sobayı yakardık. tutunca 2 poşet kömürü attık mı? tamam dışarısı eksi 100 derece olsa fark etmez kapı pencere açık oturur içerdik o paçayı. bi keresinde 3 poşet attım. borular kıpkırmızı olmuştu.. şimdiyse kalorifer girdi aramıza..

sobalı evde büyüdüm ve küçükken hep sobadan korkardım. çünkü gece olunca sobanın deliğinden tavana, alevlerin gölgesi vururdu. onları hep canavara benzetir hemen yorganı kafama kadar çeker, kaybolurdum. yemin ederim çocukluk travmam:))

kel ölür sırma saçlı, kör ölür badem gözlü olur hesabı. bok gibi evdir. soba yalnızca eskiye olan özlemimizin dışa vurumu. amk borusundan kafaya damlayan nükleer is bombaları mı güzel? yanlışlıkla sobaya değip sararan iki güzel pantolonundan birisi mi? ya da annenin sabahın köründe o soğukta, senin için o mınakoduumun kovasını hemen yansın diye çatmaya uğraşması mı? sizin soba diye öveüğünüz şey bir şömine artık. zevk pezemenklerinin ayı postuna uzanıp sıcak şarabını yudumlamasını hatırlatıyor bana. kışın başında kömür alınır. baban gider araba bulamaz getirecek. yani bulur da kömürün ederinden fazla tutar. sırtlayıp eve getirir de seni çağırmaz, görüp de utanma diye. bu işte adamın içine oturur. yoksa sobalı evin amk.

uzatmaya gerek yok sadece özlenesi günler der köşeye çekilirim.

ahh çocukluğum, ne de özlemişim çocuk olmayı

dibinde sıcacık uyuması, üstünde ekmek kızartması, bazen sakarlık yapıp yanması, ellerini yıkadıktan sonra silmeden sobanın üstünde silkeleyip cos seslerini dinlemesi, üstünde kestane pişirmesi, sobanın soğumasına yakın borusuna sarılıp ısınma çabaları ve daha bir sürü şey var aslında ve hepsi özlenesi şeyler.

ah be ne günlerdi. odanın tam ortasında soba olurdu, bütün aile etrafında otururduk. sonra metallica açar ailecek dinlerdik, annem mutfaktan getirdiği tepsilerle bateriyi alırdı, babam kardeşim ve ben gitardaydık. gitar dediğime bakmayın odunlardan yapardık. babam aynı zamanda vokalistti. ben back vokali yapardım. velhasıl soba çok hoştu beeeeee. bi siktirin gidin aq ne sobası ne kömürü ne odunu. bari bunu duygusala bağlamayın. mis gibi kalorifer var. yoksa kışın nah banyo yapardınız.

sobayı çok severdim. kışın içeri girdiğinde onun verdiği ısı apayrıydı. üstünde pişirilen yiyecekler hele..sonra aklımın yavaş yavaş çalışma çağlarına gelince kötü yanını gördüm. annem kışın üşenmeden odun taşımakla uğraşır, soğuk suyla işini görmek zorunda kalırdı. taşımak isterdim ama gücüm yetmezdi o zamanlar. kaloriferi bu yüzden seviyorum artık.

soba candır !

lise çağlarımda annemler evde yokken dışarısıda soğuk oluyo diye içerde gizli gizli sigara içerdim sonra bi cezve sütü koyardım sobanın üstüne.süt kaynar taşardı evde mis gibi yanık süt kokardı sonra bende o sütü içer yatardım.

istisnasiz herkesin ömürlerinde bir gece de olsa kalmaları gereken ev. sobalı evlerdeki sıcaklığı hiç bir yerde kolay kolay bulamazsınız. o sıcaklık insanın ruhuna işler. odada başlar güzelce bir muhabbet, dışarıda hafiften kar yağar. sonrada elektrikler keser. sobanın deliğinden tavana vurur alevlerin kızıl rengi. herkes bir anda izlemeye başlar o dansı. ne güzeldir. sohbet devam ederken, sıcaklık asla eksilmez..

şu sözlükte soba duyarı bile kastınız ya, helal olsun lan. ulan kalorifer gibi mucizevi bir icat var, bütün evi uğraşmadan ısıtıyor, kömür taşıma derdi yok, kül boşaltma derdi yok, mis gibi.

son yıllarda çok tahammülsüz oldu bizim halk, soba sevgisi aslında aile arkadaş ve kırsal yaşama olan özlemdir. ben tam 13 yıl sobalı evde yaşadım, daha sonra ise elektrikli ısıtıcı ve geçen yıl doğal gaza geçtik bu yenilik ile kalorifer var, evet soba çok pis bir alet, 3-4 saatte bir kömür odun atmak gerek, tek bir odayı ısıtır, külleri atmak için yer bulmak zordur. kalorifer bana çok aşırı gri betonarme ve şehircilik yapısı geldi hiç ilgimi çekmedi. 90ların sonunda pazar kış günleri babam kahvaltı hazırladı, soba yanıyor dışarda kar, hani şu çok özendiğimiz şömineli karlı dağ evi gibi... hepimizin bilinçaltında bu var, soğuk hava karlı hava ve yanan soba, dostluk aile ve zaman geçirmek, kodumun apartman hayatı insanı mahvediyor, sobayı sevene saydirmadan önce iyi düşünün, kimse o sikik içinde gaz olan beyaz aşırı elit metal şeyi sevmek zorunda değil, soba iyidir. kendi evim olsa bir odaya soba koyarım, ha apartmanda yaşamak istemem o ayrı

bayılıyorum. sanki bir evde sobanın yanması huzurun belirtisi gibi gelirdi bana. bizimkiler hiç soba kullanmazlardı. inat değil mi sobalı ev bulur, yapışırdım yanına.

o sobanın üzerinde kızaran ekmek hiçbir yerde yenemez. sobanın üzerine atılan mandalina kabuğunun kokusunu hiçbir oda parfümü karşılayamaz.

acayip özlediğim seydir ama o kovayi 6. kattan kim indirecek

bizim ev doğalgazlı her oda sicak oldugu icin herkes kendi havasinda ama köye gittigimiz o kış günleri bütün ailenin soba basinda ettiğimiz sohbetlerin tadi hala damagimdadir. soba gecmise ozlem ve samimiyetin simgesi

bir de gece yatarken sobanın deliklerinden tavana vuran ateşin ışığı var muhteşem bir şey ben köyüme gidiyorum arkadaşlar

bomboş romantizm. bizim ev sobalı şimdiden ara tatilde napacam telaşı başladı bende. iki kestane pişirdiniz diye bu kadar övmenize anlam veremiyorum cidden. çünkü soba yakan, kovasını değiştiren, amaan ters rüzgar eserse bir şey olmasın gece diye erkenden sobayı söndüren birinin sobalı ev özlemi çekmesi anaşılır bir durum değil.

evin can damarıdır misal : üzerinde kestane pişirilir, ayva kızartılır, çay demlenir, elektrik olmadığı zamanlar ibrikte su kaynatılır, ekmek kızartılır sobalı ev güzeldir

bundan 7 yıl öncesine kadar sobalı evde yaşıyorduk ve ısınıyordum o zamanlar...okuldan geldiğimde sıcacık sobalı odaya geçip uyumak harika bişeydi. sobanın arkasında uzunca bir süngerden minder vardı bizim evde onun arkasına geçer uyurdum. arada bir sobanın üstündeki güğümden gelen tısss sesi sonra odunun çıtır çıtır yanan sesi adeta bir ninniydi. birde sobanın gözüne patates atma vardı.he birde kestane patlatma... sobanın üstüne kestaneleri koyup orda pişerken ki patlamasını izleme bunlar hep çok güzel şeylerdi. şimdi kalorifer var evde kenarına köşesine minder koyup uyuyamıyorum. üzerinde kestane patlatamıyorum. lanet modernleşme...

ah o kestaneler .dd

diğer odalarda buz gibi bir ortam varken sobanın olduğu yerde cehennem ateşi gibi bir sıcak vardır koyarsın üzerine kestaneni koyarsın patatesi mis üzerine kaynayan suyla dus almakta ayrı bir zevktir

üzerine portakal kabuğu koyup odaya koku yayardık be :)

güzeldir. güzel olduğu kadar zorlukları da vardır ama. mesela sular çabuk donardı bizim evde. diğer odalar çok soğuk olurdu. kış eziyet gibi geçerdi bize o zamanlar. ama dediğim gibi güzeldi de. sobanın fırınına patates atardık. üstüne mandalina kabukşarı koyardık. kardeşlerimle tükürürdük filan. ne bileyim. herşey daha samimiydi. herkes bi odada olduğundan belki de sobalı evler bana hep samimi gelir. şimdi o ortam filan yok tabi ki.

yok muazzammış yok kestaneymiş yalan aq kendimi bildim bileli sobalı evde yaşıyorum kurması dert kovasını değiştirmesi dert boruları temizlemesi dert kömürü odunu dert sadece azıcık altını kapatıyorsun içeri buz gibi oluyor geri açıyorsun hamama dönüyo içeri sıcak su bir kovalık var depo suyu buz gibi aq zar zor duş alıyosun hele sabah kalktığında rüyalanmışsan götün titriye titriye duş alıyosun. kimse bana soba keyfi falan demesin aq sobayı her gördüğümde sövüyorum nefret ediyorum.

soba bulunan odada uyumak gece uyurken sıcak miss rahat ve yumuşacık hissetmek sabah uyandığında diger odalarla aynı ısıya sahip bir oda ve burnunun ucundaki kulağının dışindaki o soğuk ovvv ovvv ovvv

ilginç bir şekilde huzur veriyor. ama çok uğraştırıyor be. ama yine de güzel bir şey. çayını koyacaksın üstüne istediğin zaman sıcak çayın hazır da bekleyecek orada. sobanın verdiği sıcaklığı veremeyen insanlar var.

yanak kızartır, herkesi bir araya toplar :)

aga hala sobalı evde yaşıyorum arkadaşlarım hepsi bize gelip kalıyor aq (not:sobanın üstünde ekmek kızartıyorum,gece sobanın ateşi tavana vuruyor 9 yaşıma geri dönüyorum)

sabah uyanınca sobanın cayır cayır yandığını görmek, mutluluk veriyor bana

sobalı evi hergün içine kömür, odun, talaş koyan boru ve bacalarını temizleyen, tütmesi sonucu kararan duvarları dert eden, kimse kalkmadan sabahın ayazında sobayı yakan annelere sormak lazım. evet nostaljisi güzel. ama kalorifer rahatlıktır. gecekondudan saraya geçmek gibi bir şey. (bkz: kendimizi kandırmayalım)

şu an sobanın olduğu salonda annem babam kardeşim halam ve iki kuzenimle beraber yatıyoruz, sobanın deliklerinden ateşin dans eden ışıkları tavana vuruyor, inceden bi yağmur sesi ve yanan odunların çıtırdısı duyuluyor. sobanın üzerinde bir güğüm içi su dolu, yarın duş alacaklar için ısınıyor. ufak kuzenlerim yer yatağında fısıldaşıyorlar, babam birazdan susturacak, derin derin iç çekiyor şu an. çok nostaljik bi ortam ve bu orta mı bozan tek şey elimdeki telefon. teknoloji geliştikçe insanlar hakikaten birbirinden kopuyor bugün bunu gerçekten farkettim.

bıktığım şeylerden biridir. sobalı evde yaşıyorduk annen baban ise gittiği zaman sabah kalktığında ev buz gibi olur. kardeşin üşümesin diye sen yakarsın sobayı. bulaşık yıkamak banyo yapmak zulümdür. başka odada yatarsan iki yorgan gerekir. yok arkadaş yeter artık

şimdi kimin suratına tükürsek boşa gidiyor, halbuki sobalı evlerde öyle mi olurdu; köpürürdü sıcak sıcak...

evimiz sobalı çok da memnunum ama şuan evde değilim ve özledim. kalorifer ne ya of :/

sobali ev insana çocukluğunu ozletir bir ekmeğe şükür edebilmeyi huzuru hatırlatır

bizim 3 kişilik bir ekibimiz var. ben, dayım ve teyzemin oğlu. üçümüz de beraber büyüdük. aramızda hiçbir ayrım yok. çok çok yakın arkadaşlar gibiyiz. demirdöküm bi sobam vardı. bizim bina eski kalorifer çekileli 2 yıl oldu. neyse bu demirdöküm sobaları bilenler vardır mutlaka.. soba yandıktan sonra ilk kömür poşetiyle borular kızarmaya başlar. biz her pazar gecesini 'paça gecesi' ilan edip sobaya da 2 ya da 3 poşet kömür atıyorduk. tabii ki soba çıldırıyordu. üst kapağı bile ateş kırmızısı oluyordu. saat 4'e kadar o soğuk kış gecelerinde pencere açık duruyorduk. neden böyle saçma şeyler yapıyorduk bilmiyorum ama mutluyduk. şimdi soba yok, eskisi kadar sık sık gelemiyoruz bir araya. sanırım yakında yine tekrarlarız :))

üzerinde kestane pişirip ekmek kızartmak için köye gitmeye gün saydığım varlık . her şeye de mantıklı yaklaşmamak lazım

özledim ya şehir hayatı herşeyi değiştirdi köyde masumduk soba ateşi yüzümüze vurarak uyanırdık sıcak ekmeği tereyağına bandırır yerdik. pazar günleri o sobanın yanında leğende annemiz bizi yıkardı çok hareket edersek maşrafla kafamıza vururdu bitane artık gelmeyecek günler...

varsın zahmeti olsunda samimi olsun be reis...

kaloriferden daha çok ısıttığı kesin. hem maddi hem manevi olarak.

elektrik ya da sular gidince değeri anlaşılan ev. samimi ev.